Maria Szyszkowska - życiorys

Maria Szyszkowska (ur. 7 października 1937 w Warszawie) – polska filozof, polityk lewicowy, działaczka społeczna, nauczyciel akademicki, senator V kadencji.

W 1961 ukończyła studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, a w 1962 na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Akademii Teologii Katolickiej. Po obronie doktoratu na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego w 1967 odeszła z tej uczelni. Działała w Stowarzyszeniu PAX Bolesława Piaseckiego.

Pracowała na pół etatu jako adiunkt na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej ATK. W rok po uzyskaniu habilitacji w 1973 na Wydziale Filozoficznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, ministerstwo skierowało ją do pracy w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Kielcach. Równolegle w kolejnych latach wykładała w filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku.

Profesorem nadzwyczajnym została w 1988, a zwyczajnym w 1993.

Od 1992 zaczęła ponownie pracować na Uniwersytecie Warszawskim. W tym samym roku utworzyła, jako pracownik zatrudniony na pół etatu, Zakład Filozofii Polityki w Instytucie Studiów Politycznych PAN. Kierowała nim do 1994. Na UW wykłada filozofię współczesną, filozofię kultury i filozofię prawa. Przez półtora roku wykładała filozofię na uniwersytecie w Wiedniu. Opublikowała kilkadziesiąt książek i kilkaset artykułów.

Jest wiceprzewodniczącą polskiego oddziału Stowarzyszenia Kultury Europejskiej (SEC). Należy m.in. do Związku Literatów Polskich, Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, Związku Nauczycielstwa Polskiego oraz Internationale Gesellschaft "System der Philosophie". Jest członkinią zespołu redakcyjnego "Wolnomularza Polskiego". Była przewodniczącą rady kwartalnika naukowego "Małżeństwo i Rodzina" oraz założycielką "Inicjatywy Otwarci".

Współpracowała z tygodnikiem "Fakty i Mity", w którym przez 3 lata prowadziła stałą rubrykę. Publikowała także w dzienniku "Trybuna" oraz miesięczniku "Medycyna dla Ciebie".

Za działalność publiczną 30 marca 1999 została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

W 1999 otrzymała "Tęczowy Laur", nagrodę przyznawaną za działalność na rzecz tolerancji i otwartości społeczeństwa. W 2004 została uhonorowana tytułem "Człowieka Tęczy" przyznawanym osobom związanym z ruchami LGBT.

9 maja 2005 minister spraw zagranicznych Szwajcarii Micheline Calmy-Rey na wniosek Fundacji Swisspeace zgłosiła jej kandydaturę do Pokojowej Nagrody Nobla, uzasadniając to wieloletnią działalnością na rzecz praw człowieka, stanowcze i wolne od koniunkturalizmu propagowanie idei życzliwości wobec wszystkich grup społecznych oraz szerzenie pacyfizmu.